Zoals wij het ons voorstellen: In de koude, grijze straten van Moskou zit Vladimir Poetin in zijn imposante Kremlin, geflankeerd door zijn adviseurs, met een gemengde blik van woede en wanhoop. Het is de dag waarop hij het nieuws verneemt dat de NAVO zich heeft uitgebreid met Zweden en Finland, een daad die hij beschouwd als een directe uitdaging voor zijn macht en invloed in de regio. Als heerser over Rusland voelt hij zich persoonlijk vernederd door deze stap van het Westen.
Poetin slaat met zijn vuist op tafel. “Dit kunnen we niet tolereren!”, zijn stem gevuld met een mix van verbijstering en woede. “Wie denken ze wel dat ze zijn, om ons zo te vernederen?”
Zijn adviseurs wisselen nerveuze blikken uit, wetende dat ze getuige te zijn van een historische verandering in de wereldorde.
Poetin staat op, zijn ogen glinsterend van vastberadenheid. “We moeten een signaal sturen. Een signaal dat Rusland niet kan worden genegeerd, dat we onze macht niet zomaar laten afpakken.”

Hij wil dat de wereld siddert voor zijn macht, zelfs als het betekent dat hij een komisch absurd toneelstuk van internationale politiek moet opvoeren. Want in zijn ogen is dat de enige logica die telt, zijn eigen wil en gewelddadige heerschappij. Een oorlog gebaseerd op een mix van angst, ego en de absurde drang van een dictator om zijn positie te handhaven.

Wij zijn blij dat Zweden zich bij de Navo heeft gevoegd en Poetin niet krijgt wat hij wil. Help mee om Poetin te stoppen!

.

.

.