Jaap Scholten schrijft over zijn organisatie die noodhulp verleent aan Oekraïense frontsoldaten. Zijn waarnemingen aan het front voorspellen een sombere toekomst: Poetin zal doorgaan en niet stoppen.
Gelukkig zijn onze vaste contacten in het Oekraïense leger tot nu toe alleen met verwondingen in het ziekenhuis beland. Desondanks blijft de onzekerheid bij elk afscheid, wetende dat de militairen die ons hartelijk omarmen als oude vrienden, mogelijk de volgende keer niet meer in leven zullen zijn. Veel van deze mannen, die tot februari vorig jaar nog normale banen hadden, leggen uit dat ze geen andere keuze hebben dan te vechten om hun vrouwen en kinderen te beschermen. De voormalige directeur Operatiën van de AIVD, Robert Spronk, waarschuwde zaterdag in NRC dat Rusland zich op oorlog met het Westen voorbereidt. Vrees voor de juistheid van zijn uitspraak bekruipt me.
In de afgelopen achttien maanden ben ik zes keer, eerst alleen en later met een groeiend aantal chauffeurs, naar Kiev, Tsjernihiv en Dnipro gereden om het Oekraïense leger te ondersteunen. Alleen het leger kan het moorden, verkrachten en martelen stoppen. Dankzij de fantastische steun van tweeduizend Nederlandse donateurs voorzien we het Oekraïense leger sinds het begin van de invasie van een continue stroom goederen, waaronder verkenningsdrones, terreinauto’s, kogelwerende vesten, helmen, portofoons, waterfilters, tourniquets en noodverbandmiddelen zoals Israelische bandages en chest seals. We vragen de eenheden waarmee we contact hebben wat ze nodig hebben, kopen die spullen en overhandigen ze ter plekke aan de militairen.
Blootshoofds Jevgeni, voorheen taxichauffeur op Boryspil, het internationale vliegveld van Kiev, en bouwvakker in Duitsland, is nu commandant in de 119de TRO brigade van het 162ste bataljon. Hij komt ‘s nachts van het front bij Luhansk om de Toyota Hilux voor zijn bataljon op te halen. Op een parkeerplaats in Kiev laat hij ons een filmpje zien waarin hij, blootshoofds in een modderige loopgraaf, salvo’s het bos in schiet, omdat de Russen in golf na golf komen. Zijn kalasjnikovs gloeien rood van de hitte door het vele schieten.
De negen terreinauto’s die we dit keer bij ons hebben, zitten vol met benodigdheden, waaronder helmen. Ik vraag Jevgeni of hij er een kan gebruiken. Hij legt uit dat hij oorbeschermers moet dragen omdat hij deels doof is en de standaardhelm hem daarom niet past. We hebben ook speciale operatiehelmen bij ons voor eenheden die via koptelefoons met elkaar communiceren. Wanneer ik Jevgeni een splinternieuwe helm met vrije oren geef, begint hij te huilen en draait zich om. Nadat hij zijn tranen heeft weggeveegd, omhelzen we elkaar innig. Met de nieuwe helm en het kogelwerende vest rijdt hij richting het front.
Steeds weer ontmoeten we soldaten zoals Jevgeni, die niet volledig zijn uitgerust, vooral bij het TRO, een geïmproviseerd vrijwilligersleger van mensen die zich met volledige overgave verzetten tegen een supermacht. Dat is wat we herhaaldelijk horen van alle mannen en vrouwen die we spreken in Oekraïne: we zullen vechten tot het einde, er is geen andere optie. Daarom moet het Westen de Oekraïners met dezelfde toewijding en passie helpen en hen voorzien van wat ze nodig hebben, en niet traag en beperkt zoals tot nu toe is gebeurd.
Terug in Hongarije ontvang ik via Signal een bericht van een Oekraïense vriendin over Jevgeni: ‘Ze kwamen onder artillerievuur. Zijn commandant en vijf kameraden zijn gedood. Jevgeni leeft, maar is volledig doof. Hij ligt nu in het ziekenhuis, met problemen aan zijn ruggenwervels. Het is onduidelijk wanneer hij zijn familie mag zien of terug kan naar het front. Hij heeft een dochter van nog geen jaar. Hij heeft ongeveer 1200 foto’s van haar op zijn mobiel. Vanwege haar vecht hij in deze oorlog, hij wil haar beschermen.’
Niets meer te bieden Helaas heeft hedendaags Rusland de wereld niets meer te bieden dan leugens, corruptie, en aardgas, de vier belangrijkste exportproducten. De systematische wandaden van het Russische leger bemoeilijken mogelijke vredesonderhandelingen. Voor Oekraïne komt dit voort uit woede, voor het Russische leiderschap uit angst voor vervolging. Poetin heeft duidelijk gemaakt dat het onwillige kleine broertje, nu het zich niet heeft willen onderwerpen, volledig vernietigd moet worden. Gezien zijn rancuneuze aard zal hij dat willen zien gebeuren, nu of over vijf jaar.
‘Russland heeft de wereld nu niets meer te bieden dan destructie. Poetin moet doorgaan, hij heeft oorlog nodig om zijn eigen volk onder controle te houden. Het Russische imperialisme zal daarom niet stoppen bij de grenzen van Moldavië of Polen. Als Oekraïne deze oorlog verliest, staan we over enkele jaren voor een existentiële strijd zoals de Oekraïners nu doormaken. Dit moeten we voorkomen en volhouden. Daarom blijven organisaties zoals de onze doorgaan met steun aan het Oekraïense leger, totdat Poetin de handdoek in de ring gooit.
