Aleksej Navalny, de onverschrokken luis in de pels van het Kremlin, is niet meer. Een van zijn mooiste wapenfeiten was dat hij zijn eigen vergiftiging door de geheime dienst van Putin ontmaskerde. Zich voordoende als een hooggeplaatste Russische regeringsfunctionaris, pakte hij zijn telefoon en draaide het nummer van de FSB-agent die betrokken was bij de mislukte poging tot moord in Tomsk.

Met een vleugje sarcasme en een flinke dosis moed begon Navalny aan het telefoongesprek dat de geschiedenisboeken zou halen. Hij hoorde de stem aan de andere kant van de lijn – de stem van de man die hem had geprobeerd te vergiftigen.

Navalny, met zijn scherpe geest en vlijmscherpe tong, voerde het gesprek met een mix van nieuwsgierigheid en schijnbare onwetendheid. Hij vroeg naar de details van de operatie, de gebruikte gifstoffen en zelfs naar de reden achter de moordpoging.

De agent, die zich niet bewust was van wie hij werkelijk aan de lijn had, vertelde openhartig over de plannen van de FSB en de rol die hij had gespeeld in de operatie. Hij had geen idee dat hij zijn geheimen aan zijn grootste vijand aan het onthullen was.

Na 45 minuten van schijnbaar onschuldige conversatie, beëindigde Navalny het gesprek met een bedankje en een sarcastisch compliment over de efficiëntie van de FSB. Maar terwijl hij ophing, wist Navalny dat hij de ultieme overwinning had behaald – niet alleen had hij waardevolle informatie vergaard, maar hij had ook de schaamteloze arrogantie van zijn vijanden blootgelegd.

Het foptelefoontje van Navalny zou de geschiedenis ingaan als een meesterzet, een briljante daad van listigheid en dapperheid die de wereld opnieuw herinnerde aan de vastberadenheid van één man om te vechten voor gerechtigheid, zelfs tegen de meest meedogenloze tegenstanders.

Strijd mee tegen tirannie nu het kan!

.