|
|
|
| ENG / Report of our first shipment It's Wednesday morning. 564 batteries are ready to be charged at the artist collective Black Brick in Enschede, awaiting our journey to Ukraine. Before we deliver the 188 drones at their destination, we want to make sure every device has three fully charged batteries. In each drone bag, we insert a letter for the receiver of the drone. We then repack the drones and load them into the van. With lots of help from the students of the Academy of Art & Design in Enschede, and by using of a large amount of power sockets, we were able to complete this immense job in one day. On Thursday we were on our way. |
NED / Verslag van onze eerste zending Het is woensdagochtend. 564 accu’s liggen klaar om op te laden bij kunstenaarscollectief Black Brick in Enschede, in afwachting van onze rit naar Oekraïne. Voordat we de 188 drones daar gaan afleveren zorgen we er eerst voor dat per toestel drie accu’s volledig opgeladen zijn. In elke dronetas stoppen we vervolgens een brief voor de ontvanger, pakken de drone weer in en laden hem in de bus. De klus werd gelukkig in één dag gedaan met behulp van een enorme hoeveelheid stekkerdozen en door de inzet van studenten van de Enschedese kunstacademie. Donderdag konden we op weg. |
|||
 |
||||
| The journey went well, even though we had a nine-hour delay at the Polish border. There, we witnessed a bizarre scene: a long line of French, English, and German buses carrying emergency supplies, waiting in the cold for permission to leave Poland. After passing through Polish customs, we were met by Ukrainian customs officers: “Do you have permission from the Department of Defense to enter Ukraine?” No, we did not. This prompted the customs officer’s boss to come over, followed by the boss’ boss, and ultimately the boss’ boss’ boss. After negotiating for three hours with heavily armed guards in camouflage suits and several men in black – who actually turned out to be very friendly – we were allowed to continue our journey. Sadly, curfew had gone into effect by then; the transfer would have to wait until tomorrow.
Deep in the night, and despite the curfew, we drove along small roads to Lviv. We encountered about twenty roadblocks along the way, but after explaining what the purpose of our journey was, we were happily given permission to proceed. At one point, however, we were briefly taken to a heavily barricaded village police station, where they interviewed us separately. Fortunately, this didn’t take long, and after a warm farewell and a 'good luck' from both sides, we were on our way again. Or so we thought. Right around the corner from the police station we encountered the National Guard. After they contacted the police station, we were free to go. The next day, Saturday, we were able to get in touch with our contact; a Kyiv travel agency that usually arranges business travel in peacetime. The agency was moved to the west of Ukraine and was now housed in a hotel. Work continues, goods and people throughout the country. |
De reis ging goed, al werden we wel negen uur opgehouden bij de Poolse grens. In een redelijk bizar tafereel stond een lange rij Franse, Engelse en Duitse busjes met hulpgoederen stil in de kou voor de Poolse douane, in afwachting van toestemming om het land te mogen verlaten. Na de Poolse kwam de Oekraïense douane. “Heeft u toestemming van het Ministerie van Defensie?” Nee, dat hadden we niet. Na de grenswachter, kwam de baas van de grenswachter, en de baas van de baas, en de baas van de baas van de baas. Het was even onderhandelen, met serieus bewapende types in camouflagepakken en met Men in Black. Het contact was echter vriendelijk en na nog eens drie uur konden we door. Helaas was toen de avondklok inmiddels ingegaan. De overdracht kon daarmee pas de volgende dag. In de diepe nacht reden we, ondanks de avondklok, over kleine wegen richting Lviv. We kwamen onderweg zo'n twintig roadblocks tegen. Een uitleg zorgde steeds weer voor hartelijke toestemming. Wel werden we in een dorpje nog even meegenomen naar een zwaar gebarricadeerd politiebureau, met een schuif in de gelaste voordeur, als een gevangeniscel. Binnen werden we apart van elkaar ondervraagd. Ook hier mochten we gelukkig snel weer weg, met een warm afscheid en over en weer ‘good luck’. Meteen om de hoek kwamen we vervolgens de nationale garde tegen. Nadat die het politiebureau hadden gebeld mochten we van hen ook weer verder. De volgende dag, zaterdag, meldden we ons bij ons contact. Het is een reisbureau uit Kyiv, dat in vredestijd zakenlieden vervoert. Het reisbureau is in zijn geheel naar het westen van Oekraïne verplaatst en huist nu in een hotel. Het werk gaat gewoon door, met spullen en mensen door het hele land. |
|||
| Spirits are incredibly high. The people we met show no signs of defeat; they are just focused and determined. Everybody is doing something. In the lobby of a large hotel, camouflage nets are tied day and night, continuously and calmly. It is beautiful to see and gives us all a sense of tranquility. | De stemming is ongelooflijk goed, de mensen die wij hebben ontmoet vertonen geen spoor van verslagenheid, alleen focus en vastberadenheid. Overal wordt iets gedaan, in de lobby van een groot hotel worden dag en nacht camouflagenetten geknoopt. Er wordt kalm en continu doorgewerkt. Het is mooi om te zien en geeft een bijzonder soort van rust. | |||
| The drones were unloaded and immediately distributed to various destinations. Our empty van was instantly reused for the transportation of aggregates. Vans with diesel are popular. Luckily, we had filled two extra 25-liter jerrycans with diesel in Poland.
Sunday night the air alarm went off. It only lasted for a short amount of time, because by the time we got out of bed, it stopped, and we could jump right back into bed again. it appears to have been a missile attack on a nearby training complex. The plume of smoke was still visible from our hotel room the next morning. Before our departure the mayors and other dignitaries gave us letters to show at the border for our next trip to Ukraine. Because not being allowed to cross the border was our main concern on the way over here. On our way back, we passed the border relatively quickly. It only took us a couple of hours, again with most delays on the Polish side. There really is a lot of room for improvement there. Because we had a third seat in our van, we took a refugee back with us, including a dog and a cat. We are home now, but with your help, we hope to go back to Ukraine soon. |
De drones werden uitgeladen en vertrokken direct in kleine hoeveelheden naar verschillende bestemmingen. Ons lege busje werd vervolgens meteen weer gebruikt voor het vervoer van aggregaten. Busjes met diesel erin zijn geliefd. En we hadden voor de zekerheid in Polen twee extra 25-liter-jerrycans gevuld.
Zondagnacht ging plotseling het luchtalarm af. Doordat het maar kort was konden we voor we goed en wel naast ons bed stonden er alweer in kruipen. Het bleek te gaan om een raketaanval op een dichtbij gelegen trainingscomplex. De rookpluim was de volgende ochtend vanuit ons hotel te zien. Via burgemeesters en andere hoogwaardigheids-bekleders kregen we voor vertrek brieven mee om op een volgende trip bij de grens te laten zien. Want dat was op onze reis echt wel even een spannende kwestie, misschien niet verder te komen dan de Oekraïnse grens. De grens terug over ging eigenlijk snel, in een paar uurtjes, met opnieuw het meeste oponthoud aan de Poolse kant. Dat zou toch beter moeten kunnen. Omdat we nog een derde zitplek in de bus hadden namen we een vluchteling mee, inclusief hond en kat. Ondertussen zijn we weer thuis, maar met uw hulp zijn we hopelijk ook zo weer weg. |
|||
| Questions or advice? info@eyesonukraine.eu or meet us on Facebook or Instagram | Vragen of tips? info@eyesonukraine.eu of kom langs op Facebook of Instagram | |||
 facebook.com/EyesonUkraine instagram.com/Eyes_On_Ukraine linkedin.com/company/eyesonukraine |