Poetin en de Economische Wrakstukken van Zijn Oorlog

De imposante koepel van het Kremlin leek kleiner te worden boven Vladimir Poetin, die peinzend naar de economische rapporten staarde. De invasie van Oekraïne, ooit een symbool van zijn macht, had zich ontpopt tot een onmetelijke last. “Een meesterzet,” had hij ooit gedacht, maar nu was het niets meer dan een ezelachtige strategie die zijn natie had uitgehold.

Meer dan 13.000 sancties hadden Rusland veranderd in een economische paria. De toegang tot buitenlandse reserves was bevroren, en Europa had Russische olie en gas afgesneden. Inflatie tierde welig, voedselprijzen rezen de pan uit, en zelfs de ooit trotse militaire uitgaven bleken een bodemloze put. Poetin, altijd de zelfverzekerde strateeg, voelde de grip op zijn elite verzwakken.

Tijdens een besloten vergadering, waarin hij economische functionarissen afbekte, brak een ongemakkelijke stilte. Een van zijn adviseurs durfde te fluisteren: “Misschien is het tijd om een uitweg te zoeken.” Maar Poetin, trots en vastberaden, keek hem vernietigend aan.

Ondertussen dreigde Donald Trump vanuit Washington met nieuwe sancties. De dreiging woog zwaar. Poetin vroeg zich af: Was het de controle over een vijfde van Oekraïne waard? Zijn eigen trots leek hem een grotere vijand dan het Westen ooit was geweest.

Sta op tegen tirannie!